Niedawno, w cudownych okolicznościach przyrody, po raz pierwszy miałam przyjemność „umówić się na spotkanie z alpakami”. Nie wiem, czy to zasługa wieczorowej pory i zachodu słońca, pasji właścicieli, czy zwyczajnie cudownych charakterów i ogromnych oczek tych zwierzaków, ale zakochałam się w nich po uszy :-).
Alpaki są przesympatyczne, milutkie w dotyku, ciekawe świata i bardzo łagodne. Spotkanie z nimi wydaje się być idealną propozycją na rodzinne popołudnie, zwłaszcza jeśli odbędzie się w kameralnym, rodzinnym gronie. Poszukując miejsca, w którym mogłabym lepiej poznać alpaki trafiłam do Zabrańca. Tam w przydomowym gospodarstwie mieszka 17 otulonych mięciutką wełną cudowności, które traktowane są niemal jak członkowie rodziny.
ALPAKI ZABRANIEC
Zabraniec to niepozorna miejscowość zlokalizowana zaledwie 30 kilometrów od centrum Warszawy. Pewnie tak, jak do niedawna ja, nie masz nawet pomysłu, w którą stronę od stolicy na mapie szukać, dlatego podpowiadam, że na wschód (a szczegóły wraz z mapką znajdziesz TUTAJ) :-). Gdy się do Zabrańca wjeżdża właściwie nic nie wskazuje na to, że mieszkają tu takie gwiazdeczki. A sprowadziły się w to miejsce za sprawą Pani Agnieszki i Pana Mariusza, którzy zakochali się w tych stworzeniach i teraz zarażają tą miłością innych (w tym mnie).
Jak wygląda spotkaniE z alpakami?
Wycieczka rozpoczyna się kilku słów wstępnych i drobnych wyjaśnień związanych z bezpieczeństwem (ważnych zarówno dla ludzi jak i dla komfortu zwierząt). A potem jest już tylko “banan” na twarzy, zachwyt, silna chęć głaskania i przebywania w pobliżu zwierząt. Są one podzielone na kilka grupek – osobno chłopcy, dziewczynki, czy matki karmiące. W czasie spotkania alpaki można karmić marchewkami, głaskać po długiej szyjce albo niezwykle miękkich pleckach. Można też wśród nich się swobodnie przechadzać. Są niegroźne, bo jeśli ktoś im dokuczy to raczej uciekają lub… plują. Tego drugiego nie byłam świadkiem, choć w czasie karmienia, z zazdrości o połykane talarki marchewki, tutejsi chłopcy chyba byli na granicy wojny na ślinę ;-). Ich ciekawość świata i otoczenia sprawia, że stojąc w pobliżu wydają się niemal słuchać rozmów gości. Na rozmaite odgłosy reagują zainteresowaniem i skupieniem. Potrafią się przyglądać człowiekowi z taką dociekliwością, że można nawet poczuć się lekko speszonym :-).
Do tego są oczywiście łakomczuszkami i gości trzymających w rękach przysmaki nie odstępują niemal na krok. Są zwierzętami stadnymi i nawet nie będę Ci tutaj opowiadać, co robią stadnie 😉 Z pewnością zrobią to gospodarze, jeśli zawitasz w ich progi. Bardzo spodobały mi się względy praktyczne związane z hodowlą alpak – po pierwsze słodko skubią trawę, nie wyrywając jednak korzeni jak koza. Po drugie są zwierzętami, które dbają o higienę w przestrzeni i na swoje nieczystości wybierają sobie jedno, czy dwa miejsca. Nie brudzą gdzie popadnie więc spacerując między nimi nie masz ryzyka wdepnięcia w niespodziankę… Mogłabym tak o nich opowiadać i opowiadać, bo podczas swojej wycieczki chłonęłam każde słowo Pana Mariusza i Pani Agnieszki – właścicieli hodowli, w której miałam przyjemność gościć. Bardzo się cieszę, że wybrałam to kameralne, rodzinne miejsce, bo zwierzęta są tutaj dobrze traktowane, zaopiekowane, dopieszczone, zadbane i ukochane. W każdym słowie i geście właścicieli widać, że traktują te zwierzaki, jak swoich przyjaciół, dbają o ich zdrowie, ale też komfort i spokój. Pani Agnieszka i Pan Mariusz „uczestniczą” w porodach cichutko pilnując, by wszystko szło jak trzeba. Cieszą się z postępów urodzonych tu maluszków, z każdych 300 gram nabranej przez nie masy, z samodzielnie skubanej trawy przy rozszerzanej diecie. Ba! Gdy mama ma problemy z karmieniem (np. nawał) to starają się jej pomóc, a gdy z kolei nie może wykarmić malca (co też się zdarza) to całymi miesiącami odwiedzają go co 2 godziny (przez całą dobę), by pomóc mu nabrać sił. To miłość pisana pasją i poświęceniem. Za to piękna… i mięciutka :-). No popatrzcie tylko na te słodkie mordki.
Zobacz też film, którego głównymi bohaterami są mieszkańcy tego miejsca :-). Przygotowanie tego materiału było dla mnie prawdziwą frajdą :-).
Serdecznie polecam Ci telefon do Pani Agnieszki lub Pana Mariusza, umówienie się na rodzinne, weekendowe spotkanie z alpakami. To będzie przyjemna odskocznia od codzienności. Nie ukrywam też, że czas spędzony w Zabrańcu jest inspirujący, bo pokazuje, że marzenia się spełniają jeśli tylko płyną prosto z serca, wyścielone są dobrymi intencjami i wsparte ciężką pracą :-).
Jeśli Zabraniec jest za daleko od Twojego domu, a bardzo, bardzo chcesz poznać alpaki i pokazać je swoim dzieciom to zerknij na mapę. Tam powstaje właśnie nowa kategoria związana z tymi zwierzętami. Wpisane już miejscówki znajdziesz TUTAJ. Co prawda dopiero rozpoczęłam wpisywanie hodowli alpak, ale ich liczba z pewnością będzie teraz na mapie szybko rosła. Chętnie też dowiem się o takich miejscach od Ciebie, jeśli miałaś/miałeś okazję je odwiedzić.
Adres i troszkę logistycznych szczegółów związanych z hodowlą alpak w Zabrańcu znajdziesz na mapie – KLIK. Tam jest też numer telefonu pod którym można umówić się na spotkanie.
Jeśli uwielbiasz miejsca tworzone z pasją, bez zbędnego przepychu, za to z szacunkiem do potrzeb zwierząt to podziel się tym artykułem. Niech świat dowie się o tym, jak fantastyczne rzeczy dzieją się w Zabrańcu.
PS. Pani Agnieszko, Panie Mariuszu – bardzo, bardzo dziękuję za zaproszenie. Trzymam mocno kciuki za satysfakcję i ogromną radość z tego, co robicie. Niech to miejsce się rozwija, niech kwitnie. I… z pewnością wrócę ze swoją ferajną.